 |
| Ταυρομένιον |
Όλο λέω να φύγω μιαν ημέρα,
όλο λέω να πάω στην Ταορμίνα…
Σε πέλαγο γαλάζιας νοσταλγίας
τ’ Όνειρο τραγουδάει σα
σειρήνα:
–Ταορμίνα! Ταορμίνα!
Ταορμίνα!…
Ω κάλεσμα γλυκό σαν των
πουλιώνε
σε πρωινές βραγιές το Μάη το
μήνα!
Κι όλο λέω να φύγω, κι όλο λέω
τα πάντα στη ζωή μου να τ’
αφήσω,
να διπλομανταλώσω όλες τις
πόρτες
και, δίχως καν τα μάτια να
γυρίσω,
μ’ άτρεμα τα φτερά –ν’
αποδημήσω.
Πως τρικυμίζει μέσα μου η
λαχτάρα
ν’ αφήσω τη ζωή μου –για να
ζήσω!
Τα βράδια, πλάι στη λάμπα μου
σκυμμένος,
ξέθωρους χάρτες ναυτικούς
κοιτάω,
μπροστά μου έχω παμπάλαια
βιβλία,
που κάθε τόσο τα φυλλομετράω:
το δρόμο που θα πάρω μελετάω.
Μα τα χρόνια περνάνε κι όλο
μένω,
πάντα κάτι τυχαίνει –και δεν
πάω…
Κι ούτε θα πάω ποτές! Η
Ταορμίνα
(κι αν υπάρχει) για μένα θε να
μείνει
του εξόριστου τ’ Ονείρου μου η
Πατρίδα,
σα μια ευτυχία που μου’ ναι
ταγμένη
και που ό,τι κι αν συμβεί –με
περιμένει,
ενώ, αν είχα πάει, τι θα ’χα
τώρα
την άχαρη ζωή μου να γλυκαίνει;
----------
όλα τα ταξίδια μας μείνανε στο χάρτη
κι η Ταορμίνα ακίνητη εκεί
να τραγουδάει ανάλαφρη το δικό μας όνειρο
Η Ταορμίνα είναι το αρχαίο Ταυρομένιο, εκεί που εκδιώχθηκαν και
εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της αρχαίας Νάξου μετά τη νίκη των Συρακουσών. Η
αποικία Naxos ήταν παραθαλάσσια και χτίστηκε από Ευβοείς (Χαλκιδείς
συγκεκριμένα) με λίγη βοήθεια από Νάξιους. Ακόμη σώζονται ερείπια τειχών και
του ναού του Απόλλωνα. Στη θέση της αρχαίας Νάξου σήμερα είναι το παραθαλάσσιο
θέρετρο Giardini Naxos, που ανακαλύφθηκε από πλούσιους του διεθνούς jet set για
την ωραία θάλασσα του και το ήπιο κλίμα του και μετονομάστηκε έτσι.
