Σήμερα ο μήνας έχει 14

N' ανασαίνω στο όνειρό σου,

....ήθελα

Να σου στέκομαι, να σε βοηθώ , να σε νοιάζομαι διάολε...

Στους εφιάλτες  της μοναξιάς
της απογοήτευσης μου
Φάρος  μου να ‘σουνα Κακό για σένανε ποτε δεν θέλησα Αντίθετα

Το Μόνο  μου...

το  πρωινό , κάτω από τον ήλιο ,
του χειμώνα ,ατενίζοντας  το πέλαγος

αποφάσισες να χαθώ.....

Και χανομαι, Στο εμπάργκο

Ωκεανέ μου

  

Παράξενο και βασανιστικό το συναίσθημα που σε οδηγεί μέσα στο τούνελ, ξέρω πως κάπου θα φτάσω, μα αυτή η διαρκής αναλλαγή , οι υποθέσεις και οι διαψεύσεις ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ

Ελπίδες , κύμματα χαράς με κατακλύζουν στην σκέψη , και ύστερα έρχεται ο χαμος η εξαφανιση,

Και ξέρω και νιώθω και φορες φορές ξυπνάω κι επειτα πάλι βυθίζομαι στο σκοτεινό

όλα τα έργα