Σήμερα είναι μια μέρα όπως όλες οι άλλες , μα νιώθω την ανάγκη να πώ δυό λόγια για μένα ,Κυκλοφορώ έξω στο δρόμο , βλεπω χιλίαδες αμάξια πανάκριβα να κυκλοφορούν να γκαζώνουν , να σπινίαρουν , να κορνάρουν και αναρωτιέμαι , γιατί άραγε κάποιος αγοράζει ένα αμάξι;

Ξεκινώ από τον αρχικό λόγο που δεν είναι άλλος από το να πάω κάπου γρήγορα. Μα δεν είναι μόνο αυτό, το αμάξι αποτελεί και ένα είδος ανεξάρτησίας μιας και το χρησιμοποιείς όταν ακριβώςς εσύ το Θέλεις ,

είμαστε όμως οι κάτοχοι Ι.Χ τόσο ανεξάρτητοι όσο θα θέλαμε;

Αγοράζουμε αμάξι για να μην στριμωχνώμαστε στο λεοφωρεία , όπου μπορούν να συμβούν διάφορα, από το να σου κλέψουντο πορτοφόλι μέχρι να κάνεις μια ενδιαφέρουσα γνωριμία. Από το να τρίβεται κάποιος πάνω σου αν είσαι γυναίκα μέχρι να συναντήσεις ένα χαμένο φίλο.

Από το να κοντεύεις να μείνεις απ΄έξω λόγω συνωστισμού μέχρι να βοηθήσεις κάποιον ηλικιωμένο να καθήσει.

Αν είσαι καινούργιος σε μια πόλη ο καλύτερος τρόπος για να την γνωρίσεις είναι να παίρνεις το λεωφορείο και όπου σε βγάλει. Από την άλλη αν είσαι οδηγός Ι.Χ η εμπειρία γνωριμίας με μια πόλη μπορεί να μετατραπεί σε μια χωρίς προηγούμενο αγχωτική κατάσταση , όπου οι μισοί θα σου κορνάρουν και οι υπόλοιποι θα σε μουτζώνουν. Άσε τα κοσμητικά επίθετα που θα σε στολίζουν, αν είσαι άνδρας το λιγότερο που θα ακούσεις θα έχει να κάνει με την κρούση ένος οργάνου , αν είσαι γυναίκα αυτά που θα ακούσεις θα έχουν να κάνουν με την χρήση ένος άλλου οργάνου κάπως ψηλότερα .

Μπαίνεις τελικά σε ένα Ι.Χ και αρχίζεις την πορεία

Το αμάξι είναι ένας όνος με ρόδες που το φορτώνω το φοντιζω το ταίζω το περιποιούμαι για να είναι πάντα έτοιμο να με μεταφέρει ασφαλώς.

Αλήθεια τον καιρό των γαιδάρων

Αυτό το κειμενο είχα αρχίσει να το γράφω την εποχή των παχιών δανικών αγελάδων
Τώρα αυτό που βλέπω ατο δρόμο είναι λιγότερα αμάξια και περισσότερο κόσμο στα Μ.Μ.Μ Ως και το τραμ έχει επιβάτες κάτι που μεχρι πέρισυ δεν έβλεπες συχνά.
Βλέπω μερικές φορές δυο και τρία άτομα μέσα σε Ι.Χ ώρες εργασίας μάλον πάνε πολλοί μαζί στην δουλειά ή στο γραφείο ευρέσεως εργασίας.
Μερικές φορές τα Σαββατοκύριακα τα μαξια είναι τιγκα.
Φέτος το καλοκαίρι είδα αυτά που μεχρι πέρυσι τα γιουχάραμε , αμάξι με μαμά μπαμπά παιδιά γιαγιάδιες παππούδες , βαλίτσες μπογαλάκια στο πορτ-παγκαζ , ποδηλατα αποπίσωκι απο πάνω στρώματα ή σπαστά ράτζα.και δεν ήταν αλλοδαποί που πάνε να ξεκαλοκαιριάσουν στην πατρίδα τους ήταν ελληνες που λόγω κρίσης άφησαν τα ριζόρτ και πήγαν στα πατρικά τους ... χωρίς αυτό να ίναι κακό.
είδα κι άλλα πράγματα μαμά μπαμπά σε μηχανάκι το μωρό μπροστά και το νήπιο πίσω και όλοι χωρις κράνος. ειδικά αυτό με τα μηχανάκια θα πρεπει να περάσανε 5-6 πηγαινοντας για μπανιο.... για σκέψου 6 μηχανάκια σκωτόστρες με 4 άτομα απάνω ... άραγε τί να λέει ή τί να λένε οι κυβερνόντες μας που αναγκάζονται ολόκληρες οικογενειες να πηγαίνουν στην κοντινή παραλία με το δίκυκλο ; μαις και δεν υπάρχει ΜΙΑ οχι για διακοπες αλλά ουτε για το εισιτηριο.καλά για κράνος δεν το συζητώ με το Φ.Π.Α εκεί που πάει. Μα καλά τί θέλανε αυτοι οι άνθρωποι; να μειώσουν την Υπερκατανάλωση; τον Υπερδανισμό; την Κίνηση; την κατανάλωση πετρελαίου;
Γιατί θα ακριβύνει το ρεύμα; αμα δεν δουλεύουμε κύριε που μας κυβερνάς πως θα το πληρώσουμε; ή μήπως θα είναι κι αυτό Αγαθό για λίγους όπως η εκπαίδευση η υγεία ή δουλειά;
Μήπως να ξεθάψουμε τις λάμπες πετρελαίου της γιαγιάς μας;
Νιωθουμε σαν τα πρεζάκια που αφού καλά καλά μας μάθατε στην ψευτική χαρά του πλαστικού χρήματος τώρα μας το στερείτε για να μας δείτε να σερνώμαστε σαν τα ερπετά εκληπαρώντας για μια δουλίτσα που θα πληρωθούμε με ένα πιάτο φαί για όλη τηνοικογένεια.
Αλλά τί να καταλάβουν αυτοί... αυτοί που ξεδιάντωπα μας λένε από τα Μ.Μ.Ε καθε μέρα ότι φταίμε κι εμείς για την κατάντια μας.... τί να καταλάβουν μέσα στισ μεζονέτες και τα θωρακισμένα τους. όταν τα π΄ραγματα θα σφίξουν αυτοί θα ακολουθήσουν τον δρόμο που ήδη ξέρουν .. της αυτοεξορίας .... σαν τον Παλαιοκωστα με ελικόπτερο ...καλό μάθημα ήταν αυτό..'η ίσως με κανένα καίκι από το πέραμα , πάντως εμείς εδώ θα είμαστε και θα αντέχουμε ίσως και όχι πάλι αν συνεχίσουμε να καβαλάμε ασέλωτο με δίχως χαλινάρι.
Κάθε φορά που ακούω τα νέα μου έρχετε στο νου εκείνη ή εικόνα από την τελετή λήξης της ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ